Het stikstof probleem is opgelost

De absolute macht

De berekeningen van het RIVM-AERIUS meetprogramma werden één op één gekoppeld aan wettelijke NL EU verplichtingen, waardoor de ecologen, een absolute macht over de maatschappij krijgen, vergelijkbaar met de macht van de regering, zij het dat de onderzoekers de 25-30 miljard €, min of meer naar eigen inzicht kunnen besteden, daar moet Sjaak van de Tak als onderhandelaar namens LTO ook tegenaan gelopen zijn. Omdat het om vele miljarden gaat terwijl de trias politica wegvalt is er sprake van een politieke en juridische noodsituatie, die goed ingeschat moet worden, omdat de ecologen meer juridische macht hebben dan de regering. Daar moet natuurlijk wel wat tegenover staan, zoals de zekerheid dat het natuur doel! gerealiseerd zal worden.

Reactie van het kabinet Rutte IV

Dit krijgt gestalte in de stellingname van het kabinet:

1. De Minister President Mark Rutte wil: Stikstofconcentraties in de bodem, lager dan de EU norm van 50mg/l.
2. Christianne van der Wal-Zeggelink, de Minister voor Natuur en Stikstof wil: De natuur versterken en tegelijk investeren in toekomstbestendige landbouw. Ik sta voor deze opdracht. Dat doen we door per gebied aan de slag te gaan. Dit vraagt een bijdrage van alle sectoren, van de landbouw, tot de bouw, de industrie en mobiliteit.
   Zij wil dit doen door de melkveestapel of bij nader inzien, de stikstof depositie tot de helft van de huidige waarde te reduceren.
   Achteraf kan zij zich niet vinden in de juridische consequenties van het verslechteringsverbod.
3. De minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit Piet Adema wil: Perspectief bieden aan de agrarische sector.

De LTO onderhandelaar, Sjaak van de Tak, merkt dat er geen beweging in het standpunt van de gijzelnemers zat. Hij merkt dat alles (door het verslechteringsverbod) en de opstelling van de ecologen, in beton gegoten was, maar het was nog veel erger dan wat Sjaak van de Tak, ooit had kunnen bedenken. Er wordt 25-30 miljard € uitgegeven aan een project terwijl géén van de bovenstaande 3 doelen van het Kabinet Rutte IV, realiseerbaar is. 

Drie geboden of één verbod?

Stel we willen de natuur herstellen door 3 geboden na te leven: {a, b, c} dan schrijven we dat met de logische operatoren {& | ¬ ≡} {en, of, niet, identiek gelijk} onder gebruikmaking van positieve logica op als:

a & b & c  ≡  ¬(¬a | ¬b | ¬c)

Laat a een verbetering zijn, dan is ¬a een verslechtering en ¬(¬a is een verslechteringsverbod, maar als we de

deelexpressie: | ¬b | ¬c) zomaar weglaten, begeven we ons op het gebied van kersen plukken, een tactiek waarbij bewijzen, uitspraken of feiten selectief genoemd worden om een werkwijze of een verdienmodel te verdedigen. In de wetgeving zijn zulke technieken niet toelaatbaar zijn.

Bij het bewijs dat ik nog zal uitwerken zal ik uitsluitend werken met de positieve logica zoals a & b & c en stel ik dat {a, b, c} voor alle tijd (t) en voor elke plaats (x,y), voldaan moeten worden, zoals dat bij gebruik van de logica altijd het geval is. In de praktijk betekent het voldoen van een logische expressie, dat we willen dat het monitoring programma, na het correct doorlopen van alle causale verbanden, als waarde voldaan afgeeft. De tijd dat we de maatschappij met 10 geboden konden inrichten lijkt, gelet op de huidige geheel onleesbare wetten, voorbij.

Voorwaarden en één predicaat

Ik onderscheid voorwaarden, zoals de overbemesting voorwaarde!, de depositie voorwaarde!, maar ook het assimilatie predicaat dat de hoogte van de grondwaterspiegel h(x,y,t) koppelt aan de hoogte van  het maaiveld mv(x,y), om met behulp van de diepte ontwatering d(x,y,t) = h(x,y,t) - mv(x,y) en de assimilatie curve van het gewas de mest verliezen naar de bodem te kunnen bepalen en daarmee ook de schade die ontstaat door de winning van grondwater.

Hetgeen Gegeven is dient bij een randvoorwaarden probleem gebruikt te worden voor het opstellen van logische vergelijkingen die gekoppeld zijn aan ongelijk heden, zoals a < x <= b. Deze onderwerpen worden nader beschreven in het thema assimilatie van mest! Het predicaat heeft als eigenschap dat het pas als de diepte ontwatering het punt h3 van de assimilatie curve heeft bereikt een zeer sterke invloed heeft op de levenscyclus, die zich uit doordat de hele mestgift bij een verdere verlaging met een waarde in de orde van 0.2m tot 0.25m, afhankelijk van het actuele bodemprofiel, als verlies naar de bodem achterblijft. Schaalbare winvelden worden altijd zo ontworpen dat de mest verliezen naar de bodem altijd naar 0 convergeren! Als niet-lineair gedrag op de voorgrond treedt, dan moeten we op onze hoede zijn. Dan spelen bij gebrek aan een analytische oplossing, convergerende algoritmes de hoofdrol, bij simulaties, maar ook bij de bewijsvoering, waarbij de niet lineariteit moet worden opgenomen in de logica van de bewijsvoering. Pas dan kan het bewijs de best mogelijke oplossing beschrijven. Daarbij speelt de diepte ontwatering d(x,y,t), als causale oorzaak, van het al dan niet voldoen van het predicaat de hoofdrol. Pas als de afstand tussen regenbuien groot wordt, heeft het zin om het model van de mest verliezen naar de bodem en de berekening van de compensatie vergoedingen, conform art. 7.18 water wet, verder te verfijnen.

Vergunningen strijdig met wetten

Het is niet handig als de overheid vergunningen uitgeeft, voor grootschalige drinkwaterwinningen met een verlaging van 2m tot 4m rond de pompput, en tegelijk normen voor de stikstofconcentratie in de bodem groot 50mg/l vastlegt, als blijkt dat de vergunde winvelden niet aangepast zijn op de schaal van de watervoerende laag. Zulke (punt)winningen hebben, direct nadat ze in gebruik worden genomen al een groot cirkelvormig gebied rond de pompput waarbinnen grote mest verliezen naar de bodem ontstaan als gevolg van diepte ontwatering, die de agrariërs niet kunnen beïnvloeden. In de eerste 5 jaar nadat de vergunning werd afgegeven wordt dat gebied steeds groter, omdat het grondwater alleen maar naar de pompput stroomt als er een voldoende grote gradiënt in de grondwaterspiegel aanwezig is. Met zulke winvelden is het onmogelijk om overal het natuur doel! te realiseren. Hierdoor zijn {¹gemiddelde, grootste} mest verliezen naar de bodem ontstaan, die een gevolg zijn van diepte ontwatering groot {34%, 95%} van de mestgift. Op basis van de kennis van de vorm van de assimilatie curve weten we nu dat er een bijbehorende gemiddelde verlaging berekend kan worden groot {0.085,0.24}m beneden h3, die de vele malen te grote mest verliezen naar de bodem veroorzaken.

Wetgeving gebaseerd op gemeten gemiddelden van de stikstofconcentratie is niet erg zinvol omdat we op basis van de meting niets weten over de oorzaak, en dus ook niet weten op welke plaats (x,y), en op welk tijdstip (t) de stikstofverliezen naar de bodem zijn ontstaan en wat de actuele diepte ontwatering d(x,y,t) was.

De reductie van de depositie van stikstof tot 0, kan er niet voor zorgen dat de diepte ontwatering d(x,y,t), kleiner zal worden.

Door uitsluitend voort te borduren (kersen plukken) op de depositie van stikstof ontstaat een verdienmodel dat is gebaseerd op een pseudowetenschap met logische regels, die de belangrijkste causale verbanden uit hetgeen Gegeven! is, negeert.

De zo belangrijke niet lineaire verbanden verdwijnen door middeling. Omdat er vanuit de provinciale wetgevers (vaak de drinkwater sector), geen interesse was in het correct berekenen van de compensatie vergoedingen conform art. 7.18 waterwet, kon er een pseudowetenschap ontstaan die is doorgedrongen tot in de EU wetgeving.

Elke pseudowetenschap heeft een achilleshiel, waaraan je kunt zien dat er essentiële fouten worden gemaakt.

In dit geval mag het duidelijk zijn dat een heel grote of een heel kleine depositie van stikstof geen enkel effect heeft op de hoogte van de grondwaterspiegel ten opzichte van het maaiveld: de diepte ontwatering, terwijl het uit de berekening met gemiddelden wel duidelijk is dat de inmiddels toegenomen diepte ontwatering, de oorzaak is van de stikstofverliezen naar de bodem. Dit wordt bevestigd door de standplaats vergelijking gewasopbrengst, die aantoont dat de meststoffen in de bodem in de omgeving van een winveld en ook op grote afstand, en over een groot areaal, niet meer bij kunnen dragen aan de groei van het gewas, als gevolg van diepte ontwatering.

Overzichtelijke wetten

Hard en georganiseerd werken ligt ten grondslag aan de oplossing van een buitengewoon probleem daarom geeft het veel voldoening als je begrijpt hoe alles dat Gegeven is samenhangt. Op zo'n moment heb je ook de kennis, die nodig is om wetgeving overzichtelijk samen te kunnen stellen. Dat is iets dat echt aandacht verdient, want zo kan de overheid heel veel onnodige kosten voorkomen.

Het belang van causale verbanden

Het RIVM ^1.schrijft in 2014 in een rapportage in opdracht van de drinkwatersector, die in 2016 wordt opgevolgd door een ^2.publicatie van KWR, het onderzoeksinstituut van de VEWIN:

Het mestgebruik in de agrarische sector is de dominante oorzaak van verhoogde nitraatconcentraties in het grondwater in gebieden met intensieve landbouw. In een aantal pompputten voor drinkwaterwinning wordt hierdoor de drinkwaternorm van 50 mg/l nitraat overschreden.

Het bovenstaande is geen causaal verband, maar een cirkelredenering, die niet volgt uit ^3.hetgeen Gegeven is.

De natuur kent geen cirkelredeneringen, daarom is de standplaats vergelijking gewasopbrengst zo informatief. Doordat het assimilatie predicaat als gevolg van diepte ontwatering, niet voldaan wordt, kan het gewas nog maar 5% van de mestgift gebruiken voor de groei, daardoor ontstaat bij deze standplaatsvergelijking het ongekend grote mest verlies naar de bodem van 95% van de mestgift.

De Laplace voorwaarden veronderstellen dat het onderliggende systeem lineair, tijd (t) en plaats (x,y) invariant, en stabiel is, maar het probleem bij het herstellen van de natuur is dat er in twee geheel verschillende vakgebieden, onderdelen zijn die een wezenlijk niet-lineair gedrag vertonen: 1^e de assimilatie curve en 2^e de hydrologie van dunne watervoerende lagen, die gekenmerkt wordt door het feit dat het water altijd de weg van de minste weerstand volgt. Dit soort problemen kunnen niet worden opgelost met technieken die veronderstellen dat de Laplace voorwaarden geldig zijn, zoals grondwaterformules, de tijdreeksanalyse, de stikstof balans, of een monitoring programma dat uitsluitend stikstof concentraties in de bodem meet.

Vakgroepen specialiseren zich juist enorm omdat zij geld moeten verdienen uit de 2^e en de 3^e geldstroom, daardoor heeft iedereen z'n eigen waarheid, en niemand het volledige overzicht. Deze problematiek kunnen we doorbreken door de technieken uit de ³meetkunde toe te passen, waarbij we opschrijven wat Gegeven is en Gevraagd wordt. Op basis daarvan wordt een Bewijs gegeven. Wie dat doet, en de puzzelstukjes in thema's onderbrengt, ziet ook meteen dat de mestgift in landbouwgebieden, en natuurgebieden als gevolg van het proces van natuurlijke nitrificatie van dezelfde ordegrootte is, waardoor de mest verliezen naar de bodem  voor gewassen met een kort wortelgestel, ook van dezelfde ordegrootte zijn.

Soortgelijke problemen, waren ook ontstaan in de elektrotechniek bij het ontwerp van grote geïntegreerde schakelingen.

Prof. Lynn Conway en prof. Carver Mead, hebben ^4,5een grote stap voorwaarts mogelijk gemaakt door ontwerpers uit vele disciplines te leren hoe ze over de grenzen van hun eigen expertise heen, heel goed samen konden werken en bovendien veel konden leren zonder dat het team kostbare fouten ging maken. Het resultaat was altijd een prototype van een geïntegreerde schakeling, dat ook echt in productie werd genomen.

1. N.G.F.M. van der Aa, L.J.M. Boumans, J.W. Claessens, Gevolgen van vermesting voor drinkwaterwinning, RIVM rapport 2014-0116.
2. A. van Loon, D. Fraters, De gevolgen van mestgebruik voor drinkwaterwinning, KWR 2016.023, maart 2016.
3. Johan Frederik Lodewyk Schröder, Over de meetkundige bepalingen, Volume 1, Uitgegeven door de eerste klasse van het Koninklijk Nederlands instituut van wetenschappen, letterkunde en schone kunsten, Amsterdam, C.G. Sulpke, 1835
4. Mead–Conway VLSI chip design revolution.
5. The "Mead & Conway Revolution" in VLSI Integrated Circuit Education.
   

Kennis van zaken

Voorop moet staan dat wetenschappelijk onderzoek uit moet gaan van hetgeen Gegeven is, en een oplossing moet geven voor hetgeen Gevraagd wordt. Maar er was niemand die hetgeen Gegeven was, over de grenzen van alle vakgebieden heen, had vastgelegd. Een Constructief Bewijs moet de eenvoudigste (goedkoopste) oplossing geven die bij de vraagstelling past. Als we achteraf een omgevingswet maken waarin gesteld wordt dat de stikstof concentratie in de bodem niet groter mag zijn dan 50mg/l dan kan het feit dat we het volledige overzicht niet hebben impliceren dat alle winvelden van de drinkwatersector, niet meer voldoen aan de wettelijke eisen, met als gevolg dat de vergunningen verloren kunnen gaan afhankelijk van de causale verbanden die uit hetgeen Gegeven is, volgen.

Daarom is een vooruitziende blik, onmisbaar want de kans is groot dat er even later iemand komt met het verzoek om de verdroging van bomen tegen te gaan, om bosbranden waar mogelijk te voorkomen om een versnelde klimaat verandering op globale schaal alsnog tijdig te kunnen stoppen.

De D66 coryfee Alexander Rinnooy Kan  stelt:

Wie denkt dat kennis duur is,

weet niet wat domheid kost

Nu we weten dat er moeilijke onderwerpen zijn die vragen om een fundamentele aanpak, dan is het van groot belang om te weten dat er betere technieken bestaan voor de realisatie van het beoogde winveld.

We kunnen bij de realisatie van de winvelden, gebruik maken van de eliminatie van de transport verlaging, waardoor de winningsverlaging, groot 0.2m overblijft.

Waar winst het handelen bepaalt

De winst kon, ook bij een relatief lage prijs van het drinkwater op peil blijven, door toepassing van de achtergrond verlaging: De grondwaterspiegel h(x,y,t) werd verhoogd met de winningsverlaging, die de achtergrondverlaging werd genoemd om aan te geven dat de drinkwatersector geen betere verklaring voor deze verlaging kon bedenken.

Met d(x,y,t)+Δ als diepte ontwatering d(x,y,t) werd de compensatie vergoeding berekend, met steeds dezelfde assimilatie curve. Het actuele mest verlies van {34%,95%} werd berekend bij een actuele verlaging van {-0.085,-0.24}m ten opzichte van h3. Prof. M.P.F. Bierkens omschrijft het gebruik van de achtergrondverlaging als volgt: Als je een deel van de verlaging verklaart uit de achtergrondverlaging, heeft dat veelal een groot effect op de berekende schade van een winning. De toepassing hiervan geeft verlagingen voor de berekening van de schade groot {+0.115,-0.003}m ten opzichte van h3. Dit had als gevolg dat er nog slechts een zeer kleine compensatie vergoeding werd afgedragen voor de berekende  verlaging van -0.003m ten opzichte van h3. Door toepassing van de achtergrondverlaging wordt de winst verhoogd, maar de mest verliezen naar de bodem veranderen niet.

Daardoor is de berekening van de landbouwschade vals, terwijl gelijktijdig de wettelijke norm voor de stikstofconcentratie in de bodem van 50mg/l zeer ver overschreden wordt en nooit meer realiseerbaar zal zijn zolang de achtergrondverlaging gebruikt wordt. Dit zorgt ervoor dat de voorgenomen samenwerking tussen de drinkwatersector en de ecologen in het kader van een landbouw akkoord, niet alleen zeer schadelijk is voor de natuur, de drinkwatersector, maar óók voor de landbouw. Hierdoor zijn de doelstellingen 1..3, van het kabinet Rutte IV, alle niet realiseerbaar.

Door de introductie van wetten gebaseerd op kersen plukken, kon een pseudowetenschap ontstaan, met wetten die onschuldigen schuldig verklaren op basis van de wet en regelgeving en niets anders. Dit is de overtreffende trap van een gerechtelijke dwaling, die een hele bevolkingsgroepen treft.

Ik ben een groot natuurliefhebber, maar het zit me dwars dat het natuurdoel nu niet meer realiseerbaar is, terwijl de belastingbetaler 25-30 miljard lichter wordt gemaakt en er veel onrecht wordt uitgestort over de burgers, die de overheid, het wetenschappelijke onderzoek, de corrigerende rol van de journalistiek, en het functioneren van de ministeries die publicaties achterhouden voor de verantwoordelijke ministers, naar nu blijkt, geheel terecht, niet meer vertrouwen.

Natuurlijk moet het verslechteringsverbod van tafel, maar een wetgeving die onschuldigen schuldig maakt, mag nooit een alternatief zijn voor een projectaanvraag waar meerdere onderzoeksgroepen op in kunnen schrijven.

Verontwaardigd

De agrariërs waren, net als hydrologen van Alterra, die gebonden waren aan de regels voor integer onderzoek, verontwaardigd. Maar intussen gingen alle provincies deze zeer lucratieve achtergrondverlaging toepassen. Prof. C. Van den Akker van de TU Delft, had de technieken van de groep van prof. L.F. Ernst toegepast en had ontdekt dat de achtergrondverlaging gelijk is aan de winningsverlaging die bij de transportverlaging opgeteld moest worden. Al in 1973 had G.W. Bloemen de hoogte van de winningsverlaging op de rand van het winveld A bepaald op 0.18m.

De ¹ecologen zochten naar nieuwe verdienmodellen in samenwerking met de drinkwatersector. Uit de woorden van Raoul Bino blijkt, dat de onder leiding van de provincies, het contract met de agro-hydrologen, waaronder prof. R.A. Feddes, en dr. J.C van Dam, en ook de vele hydrologen van Alterra, die het probleem op hadden kunnen lossen, is ²verbroken door de provincies.

Door de samenwerking met de drinkwatersector kregen de ecologen een grote publicitaire voorsprong, ook op radio en tv, terwijl onder het maaiveld in zeer grote delen van ons land de grondwaterspiegel steeds verder weg zakt, door het gebruik van winvelden die niet schaalbaar zijn, waardoor de gewassen, óók in natuurgebieden, de mest niet meer door assimilatie op kunnen nemen, met als gevolg dat de mestverliezen naar de bodem, over niet al te lange tijd overal de uitzonderlijke waarde van ~95% van de mestgift zullen aannemen. Waar wetenschappelijk onderzoek vaak gericht is op het vergaren van nieuwe  kennis, lijkt het ^(3,4)zoeken naar verdienmodellen de nadruk op het eigenbelang te leggen. Als we rekening houden met dit onderscheid is het beter te begrijpen waarom het natuur doel niet realiseerbaar is.

1. R. Bino, Op zoek naar nieuwe verdienmodellen, Resource: nr. 9 – 8 december 2016
   .... 2. Het Wageningse contractonderzoek is in crisis. Ouwe trouwe opdrachtgevers zijn weggevallen, nieuwe verdienmodellen zijn nodig. Een werkgroep onder leiding van Raoul Bino denkt hier nu over na. De eerste succesvolle voorbeelden zijn er.
   .... 3. Wat bij die marktverkenning helpt, zegt Bino, is dat de businessunit managers niet ieder voor zich bij bedrijven op de koffie gaan, maar samen optrekken. We moeten strategischer zijn, ons afvragen: welke businessunit kan het beste naar deze klant? We moeten relaties niet voor onszelf houden, maar elkaar helpen.
   .... 4. En wat moeten we laten? ‘We moeten niet onder het tarief werken en geen dingen doen waar we niet goed in zijn. Je bent expert. En als je dat niet bent, haal je er een expert uit een andere kenniseenheid bij. Je moet anders gaan kijken, vanuit de markt.

Problemen met de bedrijfszekerheid

In de publicatie van de drinkwatersector zelf, die een opvolger was van de RIVM publicatie, werden alle problemen waar de drinkwatersector mee worstelt, gekoppeld aan mestgebruik in de agrarische sector, Arjen Frentz stelt op basis daarvan in Trouw: "Overbemesting is een groot probleem", maar we hebben zojuist gezien dat er mest verliezen naar de bodem optreden als gevolg van diepte ontwatering, groot {34%, 95%} van de mestgift. Het PBL

Dan wil je meteen weten of er nog andere relevante effecten zijn die ook zo sterk beïnvloed worden door de diepte ontwatering. Bij het nalezen van de literatuur komen we het thema zure sulfaat bodem tegen en ook het thema kwel tegen die beide via het predicaat zeer sterk worden beïnvloedt.

De problemen die in het kaartje van fig. 1. zichtbaar zijn gemaakt, zijn problemen waar het merendeel van alle drinkwaterbedrijven wereldwijd mee worstelen, dit zijn problemen die niet optreden als er schaalbare winvelden worden gebruikt. Het is bij het ontstaan van een zure sulfaatbodem van groot belang dat we de mogelijke effecten goed op ons netvlies hebben, om vervolgens de diagnose goed te kunnen stellen, door het causale verband in de omgekeerde richting te doorlopen. Een kwel zone met kristalherder grondwater, is zo belangrijk door de bodempassage van het water door een gebied met denitrificerende bodembacteriën. De zure sulfaatbodem en de kwelzone waren al heel lang bekend. De kwel zone werd met name gebruikt om de effecten van zure regen (stikstof depositie) tegen te gaan bij vennen door de bodem en vooral ook de vennen regelmatig schoon te spoelen met kristalhelder water. De stikstof depositie van vandaag is gewoon de zure regen van weleer.

De zure sulfaat bodem tast de houtvaten van een boom, zoals een eik aan. Daardoor wordt de kern van de stam zacht als een witbrood, dat je tussen de vingers kunt vermalen. Insecten tasten de bast en de bastvaten aan. Het is een heel indrukwekkend gezicht om te zien hoe hele bomen of zelfs windturbines, spontaan geveld worden door een kleine diepte verlaging. Omdat de veroorzaker de provincie er niet naar omkijkt is een beleid gebaseerd op voorzichtigheid geboden.

Dat zowel het RIVM en ook de waterleidingbedrijven de causale verbanden verkeerd leggen blijkt, als we winvelden gaan gebruiken met een minimale diepte ontwatering, en dat het gaat om een effect dat allang bekend is onder de naam paalrot, dat sinds de gehele geschiedenis van het bouwen in Amsterdam al bekend is.

Hiermee is meteen het zeer grote verschil duidelijk gemaakt tussen de huidige winvelden en de winvelden die door de eliminatie van de transportverlaging,  schaalbaar zijn.

De stikstofnorm halen

Om de stikstofnorm van 50mg/l voor de bodem te kunnen halen, ook als er in het geheel geen landbouw zou zijn, is het noodzakelijk dat de provincies het gebruik van schaalbare winvelden dwingend voorschrijven. Ik zou het heel normaal vinden als in dat geval een passend deel van de miljarden naar de drinkwatersector gaan om schaalbare winvelden te bouwen en ook te exploiteren.

Dan kunnen we meteen een brief schrijven aan de hoogste NL EU rechters, waarin staat dat Nederland als een van de weinige EU landen in staat is om de NL EU het natuur doel te realiseren en de gijzeling opheffen.

Want zonder schaalbare winvelden kunnen de ecologen, niet voldoen aan de verwachtingen die ze hebben gewekt bij de Nederlandse burgers, de agrariërs, de natuurorganisaties, en de hoogste NL en EU rechters, aangaande het realiseren van het natuur doel.

Wetenschap onder druk

De hydrologen van Alterra moesten zich aan de regels van de wetenschappelijke integriteit houden. Daardoor was er een grote drang om het probleem, van de grondwaterspiegel die spontaan hogere waarden aanneemt, intercollegiaal op te lossen, door over het onderwerp van de achtergrondverlaging te publiceren. Dat werd heel gauw onmogelijk gemaakt:

Alterra werd zodanig onder druk gezet dat de medewerker, die probeerde het probleem van de achtergrondverlaging op te lossen, werd ontslagen.

De toenmalige voorzitter van de NHV prof. M.P.F. Bierkens, kreeg daarna alsnog de rol van bemiddelaar: Hij formuleert het probleem zonder partij te kiezen, alhoewel het opvalt dat er bij zijn beschrijving van de achtergrondverlaging geen woord Spaans zit.

Een compacte beschrijving van een probleem is vaak de beste, dat geldt ook voor de uitspraak van prof. M.P.F. Bierkens.

Het is niet goed als universiteiten een opdrachtgever steunen om een eigen verdienmodel te mogen behouden, want dan is er geen impuls meer om betere winvelden te maken. Als de Universiteiten geen nieuwe problemen op kunnen lossen, dan moet er een samenwerking tot stand komen, waardoor er een kant en klare oplossing ontstaat voor de winning van grote debieten grondwater met schaalbare winvelden.

Daardoor wordt de zuiveringsinspanning die de drinkwaterbedrijven moeten leveren kleiner, maar wordt ook het natuurdoel realiseerbaar. Het is heel goed mogelijk om zo'n initiatief op korte termijn te starten. Het is belangrijk dat de burgers en de politiek zo'n gang van zaken steunen, dat is goed voor de economische ontwikkeling van Nederland, die straks nog grote opgaven heeft op te lossen met de wederopbouw van Nederland en Oekraïne en het weer op niveau brengen van de landsverdediging. Het is ook belangrijk dat de drinkwatersector begrijpt hoe belangrijk schaalbare winvelden zijn, zowel voor de eigen bedrijfsvoering, en ook voor de natuur.

Prof. M.P.F. Bierkens toont met een paar woorden aan dat de schade die ontstaat door diepte ontwatering, en niet door iets anders, immers de schade verdwijnt ook weer door de omgekeerde bewerking toe te passen: het verhogen van h(x,y,t) met Δ.

Deze observatie is ook van groot belang voor de bepaling van het natuurdoeltype in de nul-toestand. Daarover later meer.

De natuur doceert, Is de naam van het beroemde natuurmuseum in het NO Twentse Denekamp, dat gesticht werd door meester J.B. Bernink. Dit museum is echt een aanrader, voor iedereen die is geïnteresseerd in het herstel van de natuur. Bij de standplaatsvergelijking gewasopbrengst was het de natuur zelf die het duidelijk maakt dat de achterblijvende groei, niet  veroorzaakt kon zijn door

overbemesting, maar alléén door mest verliezen, naar de bodem die ontstaan door een zodanig grote  diepte ontwatering dat de assimilatie van bemest grond water door het gewas g wegvalt, waardoor de groei van het gewas g achterblijft. Dit soort controles zijn onmisbaar bij het opstellen van bewijzen.

Het natuurdoel type

Wie de natuur wil versterken moet aan kunnen tonen dat het natuur doel gerealiseerd zal worden. Op zich is dit een abstracte aangelegenheid, omdat een landschapstype sterk afhankelijk is van de natuurlijke selectie tussen de soorten. Die natuurlijke selectie hangt, als aangetoond bij het thema diepte ontwatering, niet af van de depositie van stikstof op de bodem, maar van de diepte ontwatering en de vorm van de assimilatie curve die in belangrijke mate wordt bepaald door de wortellengte van de betrokken gewassen.

Op een standplaats zullen ook soorten staan die in het seizoen na elkaar tot ontwikkeling komen, denk aan sneeuwklokjes en gewassen die profijt hebben van de bijbehorende temporele afwisseling.

Om de causale verbanden goed te kunnen leggen, moeten we ze ook goed kunnen diagnosticeren.

Er is veel bekend over de effecten van stikstof in de bodem, omdat gewassen hun voeding krijgen via bemest grondwater. Daar staat tegenover dat er nog relatief weinig causale verbanden foutloos gedocumenteerd zijn over de effecten van stikstof in de lucht, in interactie met de flora en de fauna.

Een van de nieuwste EU wetten stelt dat een achteruitgang van de natuur, niet mag worden toegestaan. In Nederland wordt dit uitgelegd dat elke toename van de depositie van stikstof op de natuur niet is toegestaan.

We gaan dit soort EU wetgeving nu toepassen op de situatie op het Canarische eiland La Gomera, dat als onderdeel van Spanje tot de EU hoort. Daar heeft de komst van de veerboot van San Sebastian de la Gomera naar Los Cristianos op Tenerife een zeer groot effect gehad op de natuur. Deze boot stoot, net als de boten van onze vissers, stikstof uit, en z'n komst heeft gezorgd voor een grote achteruitgang van de natuur. Maar dat was beslist niet vanwege de stikstof uitstoot. Er was sprake van een economische achtergrond, die z'n oorsprong vond in het feit dat de voedsel productie op terrassen in een bergachtig gebied, die ongeveer 2.5m breed waren, extreem arbeidsintensief en dus ook kostbaar was. De bijbehorende irrigatie met water dat uit de bomen sijpelt, had als effect dat de natuur in dat landbouw systeem, op grote schaal profiteerde van het irrigatie systeem dat nodig was om de armoede op het eiland onder controle te brengen.

De komst, via het veer van goedkoop, hoog kwalitatief voedsel, heeft het leven van vele eilandbewoners aanzienlijk verbeterd, maar uitgerekend zij die afhankelijk waren van de landbouw, kregen het, als gevolg van de komst van de veerboot, economisch zeer zwaar, waardoor velen het eiland moesten verlaten om het hoofd boven water te houden.

Karakteristiek voor dit eiland is de aanwezigheid van zeer grote laurier en heide bomen, die kenmerkend zijn voor de manier waarop op dit eiland de natuurlijke waterhuishouding wordt onderhouden. De genoemde bomen vangen de heel fijne druppeltjes water uit de passaatwind op en beregenen langs die weg hun eigen wortelgestel.

Wetgeving die de achteruitgang van de natuur verbiedt, ongeacht de causale oorzaak en/of de omvang ervan, is geen bruikbaar middel om een bewijs te leveren waaruit blijkt dat het natuur doel gerealiseerd zal worden. Het is belangrijk om te weten dat het verbieden van achteruitgang, diametraal staat tegenover het bevorderen van de realisatie van een doel zoals het natuurdoel. Het grote verschil daarbij is dat je in dat laatste geval uitsluitend verder kunt komen met correcte causale verbanden.

Convergente insluiting

Wie het constructieve bewijs bestudeert, ziet dat de gewenste toestand wordt beschreven, en dat logische & operatoren ervoor zorgen dat alle kwaliteitscriteria bijdragen aan de realisatie van het natuurdoel. Dit zorgt voor convergentie, omdat alle criteria elkaar ondersteunen, net als de mazen van een net gevlochten met 3 draden {a, b, c} dat wordt gebruikt om appels of peren te dragen. Alle predicaten komen samen bij een zodanig dat clausule, die bepalend is voor de specificatie van de grondwaterspiegel h(x,y,t) die minimale stikstof verliezen naar de bodem realiseert door de verlaging van de grondwaterspiegel h(x,y,t) te minimaliseren. Hierbij is het handig om te beginnen met de realisatie van het assimilatie doel omdat in dat geval de gehele stikstofkringloop, met uitzondering van de depositie van stikstof, die volgens de stikstof balans niet groter is dan {1% op enige afstand, 6.6% dichtbij stallen}. Merk op dat het predicaat maatgevend zijn voor 100% van de mestgift die door assimilatie opgenomen kan worden.

Ik heb het herstel van de waterkringloop via druppels opgevangen uit de passaatwind, eerder gezien in Californië, waar een groepje bomen een groen blad had, terwijl de rest van de begroeiing een hard bruin blad had, dat verdord was. Kennelijk was het zo dat de gewassen eerst een vicieuze cirkel moesten doorbreken, om zich te kunnen vestigen. Pas daarna kunnen zij zich handhaven. Californië en ook Zuid Afrika en zeker de omgeving van Silicon Vallei en Kaapstad, en ga zo maar door, in alle plaatsen met een zeer grote bevolkingsdichtheid net als Nederland, veroorzaken grootschalige winvelden, grote problemen met de drinkwaterwinning, ongeacht de nul-toestand. Die problemen zijn het grootst in de gevallen waarin de grondwaterspiegel hellend was. Er zijn ook problemen met klimaatverandering als gevolg van bosbranden en al deze zaken vormen één samenhangend geheel. Dat was ook geen wonder vanwege de ¹grote verdroging die in de loop der jaren was ontstaan door diepte ontwatering als gevolg van drinkwaterinning, die al in 1980 in boekvorm was beschreven door Koos van Zomeren en William Reppel.

 In dat geval zijn er al zware eisen gesteld die helpen bij de realisatie van het bedrijf zekerheid doel en het natuurdoel doel.

De wand van de cellen die de bouwstenen zijn van de flora en de fauna hebben een bepaalde fysisch chemische structuur, die voor de wortels van de planten samengaat met een positieve lading aan de buitenkant, terwijl de meststoffen, juist negatief geladen zijn. Omdat het water polair is, zullen meststoffen zich langzaam maar zeker naar de wortels van de gewassen bewegen, waar zij via houtvaten van het gewas, bijdragen aan de groei van alle cellen van het gewas en daarmee ook aan het in stand houden en ook de deling en de reconstructie van het DNA van de cellen, een proces dat cruciaal is voor de groei van de soort.

Bij de fauna, dus ook bij de mens, spelen de barrières die een functionele ruimte zoals de buikwand, de maag, de longen, de darminhoud, etc. die samengaat met de gegeven door een celwand, afsluit door een slot. Dat toegang verleent aan het molecuul, dat de drager is van de juiste sleutel, de 3D molecuulstructuur, die de celwand kan passeren.

 , dat reageert op de 'sleutel' gegeven door de 3D molecuulstructuur.

, die als een 'sleutel' fungeert, bepaalde stoffen niet doorlaten en andere juist wel, een zeer belangrijke rol, die breed uitgemeten wordt in medische opleidingen.

Ik kon veel problemen oplossen door gebruik te maken van het conceptuele model van de bodem en de lucht. Opvallend daarbij was dat natuurlijke selectie primair ontstaat door de wortellengte van de gewassen in relatie tot de hoogte van de grondwaterstand. Dit was ook geldig voor

1. K. van Zomeren en W. Reppel, De grote droogte in waterland, A.W. Bruna, ISBN 90 229 5269 X D/1980/0939/91
   

Constructief Bewijs

E Het kwel predicaat dwingt een waarde van de grondwaterspiegel af hoger dan de insluiting van pyriet in de bodem, opdat er in het winveld kristalhelder kwel water af kan stromen dat een bodempassage heeft gehad door een gebied met denitrificerende bodembacteriën.

Dit zijn de belangrijkste kenmerken van het bewijs.

1. Het natuur doel ligt impliciet vast voor elk natuurdoel type, omdat voor elke standplaats alle voorwaarden en predicaten bijdragen aan de beste mogelijke resultaten voor de natuur voor de gegeven standplaats (x,y).
   In verband hiermee mogen ecologen geen Kritische Depositie Waarden (KDW) voorschrijven.
   
2. Het is niet nodig om specifieke eisen te stellen aan het natuurdoeltype.
   Ongeacht hoe mooi de natuur in Schotland, op La Gomera, of Bali is, dat gegeven mag niet gebruikt worden om een natuurdoeltype, of KDW waarden, voor de Nederlands situatie te bepalen.
   
3. Alle bekende kwaliteitskenmerken zijn in het bewijs verwerkt.
4. Het bewijs is modulair uitbreidbaar.
5. Elk voorschrift dat maximaal bijdraagt aan het natuur doel, gaat in verband met de convergente aanpak, automatisch over naar de toestand voldaan. Daardoor worden onnodige rechtszaken voorkomen.

Deze eigenschappen gaan verloren als er wordt overgegaan op een verbod op verslechtering van de natuur.

Als ecologen bovendien KDW waarden voorschrijven die expliciet verbonden zijn met een wet die uitgaat van AERIUS metingen, dan is dit in strijd met 1. Daar weet onze minister van natuur en stikstof Mw. C. Van der Wal in verband met de stikstof kaartjes, alles van.

Ik heb geschreven over een bijzonder voorval, naar aanleiding van de werkwijze waarin de drinkwatersector, een organisatieverband dat dienstverlenend zou moeten zijn aan de overheid en haar burgers, waarbij eerst de grondwaterspiegel wordt verhoogt met een waarde Δ, waarna de stikstofverliezen naar de bodem worden berekend, met een betrouwbaar programma van de agrohydrologen van de WUR, om daarna de winst te incasseren en de stikstof verliezen naar de bodem zo hoog laten zoals ze waren, gegeven bij de diepte ontwatering die in de loop der jaren was ontstaan. Als deze werkwijze impliciet wordt goedgekeurd door Europese wetgeving, dan weten we nu al dat het natuur doel, nooit gerealiseerd zal worden.

Nu het duidelijk is dat, ondanks de inspanningen van de ecologen het natuurdoel niet realiseerbaar is, vanwege het verdienmodel van de drinkwatersector, die zelf ook heel veel last heeft van effecten van mest verliezen naar de bodem, moeten we ons niet afvragen hoe de druk op de piekbelasters opgevoerd kan worden, maar alles op alles zetten om het natuur doel wel te realiseren, door het kennis niveau te verbeteren en een begin te maken aan de realisatie fase, door een groep ontwerpers te vormen die de klus moet klaren.

Deze winvelden zijn iets duurder, maar op de lange duur zeker goedkoper dan iedere andere oplossing, die bovendien het natuur doel niet realiseert. Bovendien zijn zij ook onmisbaar voor de realisatie van het klimaat doel, omdat de instandhouding van de volledige assimilatie en gewasverdamping ervoor zorgt dat de kans op bosbranden enorm afneemt omdat gewassen waaronder óók bomen niet meer zullen verdrogen.

Met zo'n inspanning om de kwaliteit van het onderzoek te vergroten, kunnen de Nederlandse onderzoekers ook internationaal een grote impact hebben.

Wie een winveld exploiteert dat niet schaalbaar is, komt op het 'PAS' moment in de problemen. Nee, dit heeft niets van doen met het Programma Aanpak Stikstof, maar met de diepte ontwatering!, waarvan het assimilatie predicaat uiteindelijk niet meer voldaan kan worden als gevolg van schaalvergroting.

Om een groot debiet Q(t) te kunnen winnen, doen we er goed aan om het areaal A voldoende groot te maken, door het aantal winveldjes A/a op de verwachte groei te dimensioneren. Dat zorgt ervoor dat zulke winvelden willekeurig schaalbaar schaalbaar zijn, zolang Nederland nog niet volledig is belegd, met winveldjes.

De winningsverlaging van de winvelden is voor horizontaal ongeveer 0.2m. Puntwinningen hebben een transportverlaging en óók een winningsverlaging. De som van de transportverlaging en de winningsverlaging loopt voor horizontaal al gauw op tot waarden tussen 2m en 4m afhankelijk van het debiet Q(t) en de dikte D, van de watervoerende laag. Het water wordt gewonnen uit het areaal A met bijbehorende winningsstraal R.

Gespreide infiltratie

Agrariërs, of een waterschap, die door infiltratie van gebiedsvreemd water in een klassiek winveld met debiet Q(t), de schade aan de gewassen willen verkleinen, om de verliezen van mest naar de bodem te verkleinen kunnen dit doel uitsluitend realiseren door bij de pompput het debiet Q te infiltreren. Dit wordt door wetgeving geblokkeerd, omdat in dat geval het op te pompen water niet goed gezuiverd kan worden, terwijl er tevens veel mest verloren zal gaan naar de bodem.

Het alternatief is om in elk areaal a het debiet q te infiltreren. In dat geval verdwijnt de winningsverlaging van 0.2m, maar de transporttrechter blijft. Hieruit blijkt dat de drinkwatersector de enige is die de mestverliezen naar de bodem kan beperken. Dat kan uitsluitend door de eliminatie van de transporttrechter en over te gaan op een gespreid winveld. Dit is in gelijke mate geldig voor natuur en landbouwgebieden.

De Laplace voorwaarden

De Laplace voorwaarden die veronderstellen dat de watervoerende laag lineair, plaats (x,y) en tijd (t) invariant en ook stabiel zal zijn, is niet algemeen geldig. Een plotselinge onbalans tussen vraag en aanbod van grondwater verandert het stromingspatroon in een dunne watervoerende laag. Daardoor treedt bij een puntwinning een versterking groot A/a op rond de centrale pompput.

Een belangrijk kenmerk van de geologie van Nederland, dat de watervoerende lagen rond het IJsselmeer, tot 300m dik zijn en dunner worden naarmate de afstand tot het IJsselmeer groter wordt. Bij de grens met Duitsland, neemt de dikte D af tot waarden van 10-15m. De aanname dat de Laplace voorwaarden! geldig zullen zijn heeft geleid tot hoge kosten voor de drinkwatersector vanwege het feit dat darmbacteriën razend snel in het systeem kunnen komen en de zuiveringsinstallatie en de daarachter aanwezige hydroforen kunnen besmetten.

Dit laat zien dat wetgeving voor de 'bescherming van kwetsbare drinkwatervoorraden', geen zin heeft, het is de transportverlaging en de versterking A/a die optreedt als gevolg van het feit dat de Laplace voorwaarden niet geldig zijn, die hier bepalend zijn voor de beschreven besmetting. Dit heeft als consequentie dat beschermingszones rond winvelden niet effectief kunnen zijn. Uitsluitend realisaties uit de klasse van schaalbare winvelden zijn robuust, ook als het gaat om verliezen van meststoffen naar de bodem, of het ontstaan van een zure sulfaat bodem, of het wegvallen van kristalheldere beekjes in A. Ook de bodemopbouw is belangrijk, want  Nederland kent diverse formaties met gestuwde klei, die zijn ontstaan in de ijstijden, waarvan de Utrechtse Heuvelrug, het Rijk van Nijmegen en Arnhem en de stuwwal van Ootmarsum voorbeelden zijn.

De wensenlijst van Rutte IV

Namens de gijzelnemers maakt het kabinet Rutte IV, in de veronderstelling dat de natuur versterkt zal worden, haar wensenlijst kenbaar:

1. De Minister President Mark Rutte wil: Stikstofconcentraties in de bodem, lager dan de EU norm van 50mg/l.
2. Christianne van der Wal-Zeggelink, de Minister voor Natuur en Stikstof wil: De natuur versterken en tegelijk investeren in toekomstbestendige landbouw. Ik sta voor deze opdracht. Dat doen we door per gebied aan de slag te gaan. Dit vraagt een bijdrage van alle sectoren, van de landbouw, tot de bouw, de industrie en mobiliteit.
   Zij wil dit doen door de melkveestapel of bij nader inzien, de stikstof depositie tot de helft van de huidige waarde te reduceren.
3. De minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit Piet Adema wil: Perspectief bieden aan de agrarische sector.

Het is een goede zaak als het hele Kabinet, samen met de oppositie, het natuur doel wil realiseren, immers daarmee

kan worden voldaan aan de eisen die de hoogste rechters in NL en de EU stellen. Het zal blijken dat het natuur doel niet realiseerbaar is met de aanpak die het kabinet Rutte IV met vele miljarden belastinggeld wil financieren. Dat zal voor vele politici van de VVD, D66, de PVDA en GroenLinks, die bereid zijn om die miljarden wél uit te geven, en ook voor de bemiddelaar van het kabinet, Johan Remkes, zeker een verrassing zijn.

Het ministerie wil de drinkwatersector bovendien ook nog  helpen om de stikstof verliezen naar de bodem te reduceren en schrijft:

De overweldigende hoeveelheid reacties (circa 3650!) laat zien dat het om ingrijpende maatregelen gaat. Daar zijn we ons zeker van bewust. Tegelijkertijd staat Nederland ook voor grote opgaven op het gebied van waterkwaliteit in ons land. Op veel plekken in Nederland voldoet de kwaliteit van het grond- of oppervlaktewater niet aan de gestelde normen. Zoals de minister heeft laten weten bij de publicatie van het ontwerp 7^e AP zijn er geen makkelijke oplossingen meer.

Geen makkelijke oplossingen meer? Geachte Ministers, en werknemers van de ministeries vertel eens wat is er Gegeven, en wat wordt er Gevraagd?

Het verdienmodel van de drinkwatersector

We kunnen de hoogte van de compensatie vergoeding naar 0 brengen door schaalbare winvelden in te zetten, die werken op het principe van de eliminatie van de transportverlaging. Die belangrijke techniek was niet bekend bij de drinkwatersector in NL en daarbuiten. Men wist wel dat de berekening met de grondwaterformule van Dupuit, die geheel gebaseerd is op het toepassen van de transportverlaging, kleine foutjes geeft, die overeenkomen met wat ik de winningsverlaging noem. Mest verliezen naar de bodem kunnen ontstaan als gevolg van overbemesting, diepte ontwatering of depositie. Art. 7.18 waterwet schrijft voor dat de drinkwatersector, een compensatie vergoeding betaalt voor de schade die de winning van drinkwater veroorzaakt. In dit geval gaat het gelijktijdig om gewasschade uitgedrukt in €, en mest verliezen naar de bodem, uitgedrukt in procenten % van de mestgift, die voor h < h3 als gevolg van diepte ontwatering ontstaat. Deze regeling was al vanaf het begin van de jaren 60 van de vorige eeuw van kracht, maar werd op grote schaal genegeerd, totdat prof. R.A. Feddes, die juist gepromoveerd was op dit onderwerp, de schade als gevolg van diepte ontwatering, via een 3^e geldstroom overeenkomst vanuit het Staring instituut van de landbouwhogeschool, ging berekenen. Rond de overname van vele drinkwaterbedrijven was alles dat niet verklaard kon worden met behulp van de huidige kennis, een mogelijke bron van inkomsten. De winningsverlaging groot Δ, werd de achtergrondverlaging genoemd, en tijdens de berekening van de uit te keren compensatie vergoeding werd de grondwaterspiegel met Δ verhoogd. Voor de rest bleef alles zoals het was, opdat de agrariërs dachten dat zij nog steeds de rechtmatige vergoeding kregen. Daardoor konden er nog steeds winvelden gebruikt worden met een winningsverlaging en een transportverlaging. Er ontstond een situatie waarbij de diepte ontwatering nog slechts begrensd werd door Art. 7.18 waterwet betreffende de compensatie vergoedingen. Die begrenzing werd door de wet te negeren, weggenomen om de drinkwatersector binnen een redelijk geachte grens mogelijkheden te geven om verder te groeien. Dit had bij het gebruik van niet schaalbare winvelden, als effect dat er na verloop van tijd, vrij plotseling een 'PAS' moment ontstaat, doordat de grondwaterspiegel beneden het interval van volledige assimilatie van het gewas komt. De enorme schaal vergroting, ontstaan door overnames van waterleidingbedrijven, had ook een aanzienlijke druk op de veranderde organisatie gegeven, waarbij twee boekhoud programma's werden uitgeprobeerd in 2 jaar tijd. Het 2^e boekhoud programma, was gebaseerd op een kanteling van de organisatie, en werd door IBM kant en klaar geleverd, met een optie op HRM cursussen. Daardoor werden individuele medewerkers uitgedaagd om de winst waar mogelijk te vergroten. Het duurde niet lang voordat bleek dat je de winst nog groter kunt maken door de berekende schade te verkleinen. De hydrologen van de WUR (Alterra) wisten dat het niet mogelijk was om, zonder ingreep in de hydrologie / de winvelden zomaar alle compensatie vergoedingen (nagenoeg) op 0 te brengen. Hierover is gecommuniceerd: zie PS 2012/775 en Kamerstukken 30825 210, en onder leiding van prof. M.P.F. Bierkens, de toenmalige voorzitter van de NHV, werd geprobeerd om een oplossing te vinden.

Hij omschrijft het probleem als volgt: ¹Als je een deel van de verlaging verklaart uit de achtergrondverlaging heeft dat veelal een groot effect op de berekende schade van een winning. Omdat de grondwaterspiegel alléén tijdens de berekening van de schade wordt verhoogt, maar niet op peil gehouden wordt, weten we dat het berekende voordeel ontstaat door een ingreep op de actuele diepte ontwatering en niet door overbemesting, of stikstof depositie.

De gemiddelde stikstof verliezen naar de bodem zijn volgens de stikstof en fosforbalans, 34% van de mestgift. Dit is extreem hoog, maar het kan nog véél hoger. In de standplaatsvergelijking gewasopbrengst blijkt dat het mest verlies naar de bodem zelfs tot 95% van de mestgift op kan lopen. Het achterblijven van de groei van het gewas, wordt nooit veroorzaakt door overbemesting maar altijd door diepte ontwatering. Met zulke grote mest verliezen naar de bodem is een stikstofconcentratie in de bodem, lager dan de NL EU norm van 50mg/l ronduit onhaalbaar. Daardoor is het natuur doel niet realiseerbaar en staat de minister president Mark Rutte, die de gijzelnemers in vertrouwen heeft genomen, met lege handen. Op de lijn {h3 → h4} van de assimilatie curve vinden we mest verliezen naar de bodem van {0% → 100%} als gevolg van diepte ontwatering. Het werkpunt van de effectieve diepte ontwatering ligt op 34% gerekend vanaf h3.

Uit de stikstof balans blijkt dat de WUR en het PBL, geen onderscheid maken naar de oorzaak van de mest verliezen naar de bodem. Alle verliezen worden óók in de wetgeving, door alle provincies, al sinds 1977-1985 toen het landelijk meetnet grondwaterkwaliteit werd ingevoerd, toegerekend, aan de agrariërs terwijl iedereen die een beetje nadenkt moet weten dat de hoeveelheid mest die de agrariërs mogen inbrengen, even groot is als de hoeveelheid mest die door bodembacteriën in natuurgebieden wordt aangemaakt uit bodemlucht.

Door dit soort fouten worden onschuldigen, schuldig door de wet en regelgeving. Dit is de overtreffende trap van een gerechtelijke dwaling.

Het is van groot belang dat onze rechtstaat blijft functioneren, daarvoor moeten we kunnen vertrouwen op de rechterlijke macht, maar ook op de vakkennis van iedereen in de provincies. Als je de hele dag filmpjes ziet van natuurfotografen op de publieke zender van poepende koeien, terwijl er nooit een actiefilm met bodembacteriën getoond wordt, die net zoveel poepen, dan ontstaat na enige tijd het Man bijt hond effect, waardoor het filmpje een krachtiger indruk achterlaat, dan het filmpje van de bodembacteriën, dat nooit gemaakt werd.

De effectieve beheersing van de bodemchemie, door onderzoekers, is een extreem uitdagende opgave, die veel voldoening geeft als je hem hebt opgelost, door winvelden te maken die zelf geen schade veroorzaken. Om collega's mee te kunnen nemen in het ontwerpproces en ze the kunnen enthousiasmeren, benoem ik moeilijke onderwerpen, terwijl ik niet wil dat individuen daar op aangesproken worden. Ik schat dat er in de wet en regelgeving meer dan 8 zeer ernstige fouten zitten. Einstein schrijft: Je kunt een probleem niet oplossen met de denkwijze die het probleem heeft veroorzaakt.

Het verdienmodel van de universiteiten

De volgorde van de dingen

Het is belangrijk dat we de drinkwatersector steunen door extra geld vrij te maken voor winvelden waarmee niet alleen het natuur doel, maar ook de leveringszekerheid van het drinkwater op de lange termijn realiseerbaar zal zijn.

De drinkwatersector had een nieuw verdienmodel bedacht, dat zeer schadelijk was voor de natuur en de agrarische sector en ook de drinkwatersector zelf. Prof. C. Van den Akker, van de TuDelft, had al heel gauw in de gaten dat de sector werkte met een gemeten schade percentage S(g, d(x,y,t)) voor een gewas g, en een berekend percentage S(g, d(x,y,t)+Δ), waarbij Δ een positieve constante is die ~0.2m groot is voor het geval horizontaal en ~0.4m voor horizontaal en lensvormig. De schade s is 0 zolang de ¹diepte ontwatering d(x,y,t) zich beweegt in het interval van volledige assimilatie van het gewas g.

We kunnen een onderscheid maken tussen de vorming van de transporttrechter in de beginjaren, en het verder uitdiepen ervan als gevolg van o.a. bevolkingsgroei en bijvoorbeeld het effect van plastic zwembadjes. De drinkwatersector laat zich maar al te vaak verrassen doordat er een moment komt waarbij de diepte ontwatering zich niet langer kan bewegen in het interval van volledige assimilatie voor het gewas g. Op dat moment blijkt dat drinkwaterwinning een zeer schadelijk proces is, doordat de schade functie S in korte tijd aangeeft dat er een procentuele waarde >> 0 ontstaat als gevolg van diepte ontwatering loont het om te werken met een berekend percentage dat in veel gevallen ongeveer gelijk aan 0 is.

Het berekende percentage heeft uitsluitend financiële voordelen voor de drinkwatersector, waardoor we weten dat het natuurdoel helemaal niet gerealiseerd kan worden, niet nu en ook niet in de toekomst waarin door bevolkingsgroei etc., de problemen met de realisatie van het natuur doel alleen maar erger zullen worden.

Toen de drinkwatersector de werkwijze van de nieuwe schade berekening ging invoeren, kon een medewerker van de meetgroep van Alterra, niet begrijpen dat die techniek correct was. Het was algemeen bekend dat de schade functie uitsluitend correcte resultaten geeft als het 2e argument de diepte ontwatering is. De drinkwatersector claimde dat de extra verhoging Δ een nodige correctie was omdat men geen andere verklaring kon vinden voor de achtergrondverlaging, prof. C. Van der Akker wist al gauw dat Δ overeenkomt met de winningsverlaging. Het interessante is dat de verlaging  bestaat uit 2 termen van een som, transportverlaging + winningsverlaging, die niet commutatief blijkt. Daardoor is het wel mogelijk om de transport verlaging te elimineren, maar dat lukt niet met de winningsverlaging, want zonder winning van productie water kun je ook geen drinkwater verkopen.

Het werken met het berekende schade percentage S(g, d(x,y,t)+Δ) geeft een uitkomst die niet overeenkomt met het schade percentage S(g, d(x,y,t)) en is derhalve niet toegestaan.

Er is een grote onmin ontstaan tussen de hydrologen van de WUR (Alterra) en de drinkwatersector, die het berekende percentage wilde gebruiken om veel te lage compensatie vergoedingen af te dragen. Omdat een Alterra medewerker, heel goed begreep dat je niet zonder verdere verklaring de compensatie vergoeding op 0 kunt resetten, was het algemeen bekend dat er gerommeld werd met de compensatie vergoedingen door de achtergrondverlaging bij te tellen. Dat was geen goede en ook geen eerlijke zaak. Hij had het onderliggende probleem collegiaal op willen lossen, via publicaties. De drinkwatersector wilde juist profiteren van dit nieuwe verdienmodel. De medewerker, die op het punt stond om de eliminatie van de transport verlaging uit te vinden, waardoor er (nagenoeg) nooit meer compensatie vergoedingen uitbetaald hoeven te worden, werd op voordracht van de drinkwatersector ontslagen.

Er is nog, met prof.  M.P.F. Bierkens als moderator, geprobeerd om een eensluidend oordeel te vinden, maar het vakgebied der hydrologie kent valkuilen die samenhangen met de schaal van een winveld. Het was prof. J.J. de Vries die daar nog op wees tijdens de bijeenkomsten. Er was heel veel druk op de deelnemers om mee te gaan met het woest aantrekkelijke verdienmodel van de drinkwatersector. In de elektrotechniek was de invloed van Lynn Conway en Carver Mead zo groot, dat chip ontwerpen nooit verloren zullen gaan in verband met een verdienmodel. Iedereen kon beschikken over hetzelfde Gegeven en wist dat het van groot belang is om een specifiek probleem goed op te lossen. Ook in de Elektrotechniek waren er ontwerpers uit allerlei vakgebieden, maar er was sprake van toewijding en coherentie tussen deze vakgebieden. Met als doel om ook ingewikkelde problemen goed op te kunnen lossen.

De hydrologen stonden op het punt om een belangrijke vinding te doen. Ze hadden het principe van de eliminatie van de transportverlaging uit kunnen vinden, waardoor er nagenoeg nooit meer een compensatie vergoeding verschuldigd zou zijn. In dat geval moet er ingegrepen worden op de transportverlaging, in plaats daarvan werd er gerommeld met d e achtergrondverlaging, die ook de winningsverlaging genoemd wordt.

Prof. M.P.F. Bierkens heeft de aard van het probleem dat aan de orde kwam in de vergaderingen die hij heeft geleid krachtig verwoord:

Als je een deel van de verlaging verklaart uit de achtergrondverlaging (Δ) heeft dat veelal een groot effect op de berekende schade van een winning.

De ecologen van de WUR ¹mochten, onder leiding van Raoul Bino, het stokje overnemen. Dit was geen eenvoudige zaak vanwege het verdienmodel van de drinkwatersector. Het grote effect dat Bierkens beschrijft treedt op voor d(x,y,t) < h3 < d(x,y,t)+Δ. Daaruit blijkt dat de diepte ontwatering d(x,y,t) zich als gevolg van waterwinning in landbouw en natuurgebieden, overwegend beweegt onder het interval van volledige assimilatie van het gewas g. Uit de stikstof en fosfor balans blijkt dat de stikstof verliezen als gevolg hiervan de idioot grote waarde van 34% aannemen. Met zo'n groot verlies van stikstof naar de bodem, dat het eigenbelang van de drinkwatersector dient, is het natuur doel überhaupt niet meer realiseerbaar. Dit heeft verstrekkende gevolgen omdat de hoogste NL en EU rechters erop vertrouwen dat het natuur doel gerealiseerd zal worden, terwijl we nu weten dat het natuur doel niet realiseerbaar is met de winvelden die nu grootschalig ingezet worden.

De gijzeling van het kabinet Rutte IV ging echter uit van de hypothese dat de natuur zich zal herstellen, de reductie van de stikstofconcentratie tot de NL EU norm van 50mg/l, en de reductie van de stikstof depositie tot ½. Ik wil niet beweren dat de stikstof verliezen naar de bodem, waar Bino mee zal worden geconfronteerd precies 34% van de mestgift groot zullen zijn. Het kan wat minder maar ook wat meer zijn. Maar de bijdrage van de depositie van stikstof is, uitgedrukt als percentage van de mestgift, volgens de stikstofbalans {6.6% voor dichtbij en 1% voor veraf}. Als we de reductie van de stikstofdepositie tot 0% doorzetten, dan zal die aanpak volstrekt onvoldoende zijn om de verliezen van stikstof naar de bodem groot 34% dicht bij nul te brengen. Het is goed om te weten dat exact dezelfde meststoffen uit bodemlucht door natuurlijke nitrificatie door bodembacteriën in de natuurgebieden wordt gemaakt in hoeveelheden, qua orde grootte gelijk aan de hoeveelheid mest die in landbouwgebieden mag worden ingebracht.

Bij de depositie van stikstof komen kleine hoeveelheden van de stoffen nat of droog op de bodem, die ook al in grote aantallen in de bodem worden gemaakt door de bodembacteriën die hun werk doen op het grensvlak van lucht en water, waardoor de bodem van nature vruchtbaar is. Er zal ongetwijfeld ook depositie ontstaan van meststoffen die door de bodembacteriën zijn aangemaakt, en ontsnappen aan het water, die kans is weliswaar klein, maar het oppervlak waarover dit gebeurt is groot.

Het mag duidelijk zijn dat Bino zich, tegenover de belastingbetaler en de hoogste NL en EU rechters, heeft verplicht aan een taak, die niet verenigbaar is met het nog steeds betwistte verdienmodel van de drinkwatersector en ook niet met het verdienmodel van de universiteiten.

Twee dagen voordat Johan Remkes zijn rapport presenteerde, kwam de Taskforce Stikstof van WUR met een vijfstappenplan om dit proces gestalte te geven. Het plan onderscheidt vijf processtappen. In de eerste stap wordt berekend in welke natuurgebieden teveel stikstof terecht komt en hoeveel de stikstofdepositie per gebied minimaal omlaag moet. ....    Dit is de aanpak gebaseerd op het gebruik van Kritische Depositie Waarden die absurde resultaten geeft, met onjuiste kaartjes die, omdat er alleen maar naar de processen in de lucht wordt gekeken, waardoor de processen in de bodem verhult blijven.

Het zijn de onderzoekers zelf die meteen al twijfelen: Ik heb geleerd dat het niet alleen om stikstof draait bij het natuurherstel, maar dat een hogere waterstand in sommige natuurgebieden nog belangrijker kan zijn om de natuur doelen te halen. Dat die opmerking kon worden gemaakt die tegen het beleid van Bino inging, is op zich al verwonderlijk, want Bino ziet wetenschap als een soort dienstverlening op basis van een marktverkenning en schrijft we moeten relaties niet voor onszelf houden, maar elkaar helpen.

Maar wetenschappers moeten wetenschappelijke problemen oplossen en die moeten primair het algemene belang dienen en niet een verdienmodel van de drinkwatersector in de lucht houden, of de maatschappelijke sectoren, in gijzeling houden om je klanten, tegen wil en dank niet te verliezen. In het voorgaande ben ik op zoek gegaan naar de oorzaak van de grote overschrijdingen van de NL en EU norm voor de stikstofconcentratie in de bodem en ik heb gekeken of het probleem opgelost kon worden door de depositie van stikstof tot ½ of zelfs tot 0 te reduceren. Je hoeft niet veel verstand van wiskunde te hebben, om te begrijpen dat er een enorme chaos ontstaat als je niet verder kunt komen dan stap 1 van het vijf stappen plan.

1. R. Bino, Op zoek naar nieuwe verdienmodellen, Resource: nr. 9 – 8 december 2016
   .... Het Wageningse contractonderzoek is in crisis. Ouwe trouwe opdrachtgevers zijn weggevallen, nieuwe verdienmodellen zijn nodig. Een werkgroep onder leiding van Raoul Bino denkt hier nu over na. De eerste succesvolle voorbeelden zijn er.
   .... Wat bij die marktverkenning helpt, zegt Bino, is dat de businessunit managers niet ieder voor zich bij bedrijven op de koffie gaan, maar samen optrekken. We moeten strategischer zijn, ons afvragen: welke businessunit kan het beste naar deze klant? We moeten relaties niet voor onszelf houden, maar elkaar helpen.
   .... En wat moeten we laten? ‘We moeten niet onder het tarief werken en geen dingen doen waar we niet goed in zijn. Je bent expert. En als je dat niet bent, haal je er een expert uit een andere kenniseenheid bij. Je moet anders gaan kijken, vanuit de markt.
2. K. van Zomeren en W. Reppel, De grote droogte in waterland, A.W. Bruna, ISBN 90 229 5269 X D/1980/0939/91
   

Echte erkenning van de emoties en woede

De adviseur van de regering dhr. J. Remkes, vindt een echte erkenning van de emoties en woede nodig, maar niemand heeft hem ingelicht over de overtreffende trap van een gerechtelijke dwaling en het feit dat alle doelen niet realiseerbaar zijn omdat de grote stikstof verliezen naar de bodem worden verhult, terwijl de natuur op omvallen zou staan als gevolg van de depositie van stikstof. Een groot probleem is dat de universitaire leermeesters niet weten hoe je een geldig bewijs moet leveren. Een ander probleem is dat

 in de ecologie moeten er goed over nadenken hoe je de zekerheid kunt geven dat een hoogwaardig herstel van een beoogd natuurgebied zal ontstaan. Dit is een existentiële vraag, voor de natuurgebieden, maar ook voor de maatschappelijke sectoren. Die vraag kan niet wetenschappelijk onderbouwd worden met een stikstofwet, of Kritische Depositie Waarden en een kaartje met ingekleurde gebieden en 'bijbehorende' maatregelen. Dat wisten de agrariërs die de vraag stelden 'geloof je het nog wel?' ook heel goed.

1. Maar hun impliciete vraag werd beantwoordt via een overdonderende publieks campagne voor radio en tv, in een uitzending werd gesproken over 5 zaadjes die een vrijwilliger in een gat moest doen, ja, 3 of 2 zaadjes was ook goed genoeg, en 400 boerenbedrijven die uitgekocht moesten worden voor miljarden euro's, anders zou Nederland op slot moeten.
2. Irene de Bel, C. Van den Akker, Grondwater is niet sexy.
3. M. Vijn, M.H. Borgstein, F. Alebeek, G. Migchels, Naar nieuwe verdienmodellen op een landgoed met pachters, 2015, 1 jan.
4. M. Vijn, Hoe komt Ayoub aan een boerderij?
5. H.A.J. van Laanen, Zijn er verschillen in de effecten van grondwaterwinning voor beregening en voor drinkwatervoorziening? H₂0(18) 1985, nr. 23

______

 die door gijzeling en met behulp van EU wetten, en met de private BIJ12 organisatie als partners, een extra bestuurslaag te creëren die, met behulp van de politiek die zich als een lam overgeeft aan de gijzelnemers, de landbouw onder druk, terwijl de politici niet op letten of het natuur doel gerealiseerd zal worden.

  waarin gijzeling een fverkozen groep met taken vergelijkbaar met het markenrecht. om een plaats te verwerven die gelijkwaardig is aan 

 in ons bestuur met allerlei hulpdiensten die onder andere holistisch onderzoek ondersteunen. De Nederlandse gedragscode wetenschappelijke integriteit stelt hoge eisen. Je kunt niet beloven om de natuur te versterken als het heel eenvoudig mogelijk is om te bewijzen dat op dat vlak geen enkele stap wordt geboekt. Dit is opvallend omdat er in het kader van het verdienmodel van de universiteiten een gijzeling wordt ingezet, op basis van de fictie dat de depositie van stikstof uit de landbouw en de overige maatschappelijke sectoren, heel veel schade zou ontstaan, waardoor het noodzakelijk zou zijn om grote hoeveelheden onroerend goed in het buitengebied te verwerven.

1. Met holisme kun je 'bewijzen' dat iemand die een immuunziekte heeft, dat zelf heeft gewild, 'omdat' er geen andere afdoende verklaring voor is.
   

Ook naar de toekomst toe zal er juist sprake van een verslechtering die zich even snel, of zelfs sneller zal voltrekken dan de verslechtering in het recente verleden.

Dit effect is zo groot dat het onmogelijk is om het assimilatie predicaat te voldoen. Merk voorts op dat

Alhoewel de stikstof en fosfor balans van de WUR en het PBL gemiddelde waarden berekent, op basis van diverse bronnen, is het niet moeilijk om bijvoorbeeld de gemiddelde stikstof verliezen naar de bodem uit te rekenen, genormeerd op de bruto stikstof gift. Daaruit blijkt dat de gemiddelde stikstof verliezen naar de bodem 34% zijn. Dat is een idioot grote waarde die de realisatie van het natuur doel onmogelijk maakt, als de drinkwatersector haar zelfbedachte verdienmodel wil behouden. Uit de stelling van prof. M.P.F. Bierkens, blijkt tevens dat het hier uitsluitend gaat om stikstof verliezen naar de bodem als gevolg van diepte ontwatering

die in veel gevallen afkomstig zullen zijn van de gebiedsdossiers drinkwaterwinning van de drinkwatersector,

 Uit het Dit kan betekenen dat er tussen 1/3 en 2/3 van de mestgift, niet kan worden opgenomen voor de groei, als gevolg van diepte ontwatering veroorzaakt door de drinkwatersector. De implicatie daarvan is dat het natuur doel niet realiseerbaar is.

xxxx

wel als we de winning sluiten. Dan is er maar één diepte ontwatering d(x,y,t), maar er kan dan niet voldaan worden aan de leveringsverplichting. Geconcludeerd moet worden dat in het verleden de winvelden zodanig grote debieten Q(t) moesten leveren, dat het niet meer mogelijk is om om ervoor te zorgen dat voor alle (x,y) in het areaal A van het winveld, en voor alle (t) in het teeltseizoen, de diepte ontwatering zich beweegt in het interval van volledige assimilatie van het gewas. Dit is het schaal effect dat prof. J.J. de Vries aankaartte in de vergaderingen over de achtergrondverlaging. Door de eliminatie van de transportverlaging toe te passen, wordt dit schaal effect op de meest efficiënte manier aangepakt. Zo efficient zelfs dat er als regel geen compensatie vergoedingen meer uitbetaald hoeven te worden. Voor een diepgaande uitleg en de implementatie van die techniek moeten we nog wachten, totdat het onderwerp van de realisatie van de winvelden wordt besproken, dan blijkt ook dat de drinkwatersector mogelijkheden heeft om de volledige assimilatie van meststoffen te borgen, terwijl de agrariërs die mogelijkheden niet hebben. Met dit bewijs ad interim, is aangetoond dat het bijbehorende deel van de zeer grote gewasschade, uitsluitend door diepe ontwatering wordt veroorzaakt, en niet een gevolg is van overbemesting door de agrariërs en ook niet door een noodzakelijk door de depositie van stikstof wordt veroorzaakt. Het vinden van de correcte oorzaak gevolg relaties is een belangrijk onderdeel van het wetenschappelijke onderzoek. Daarmee is nu bewezen dat de wens van de drinkwatersector om een verdienmodel te gebruiken, om de economische schade die ontstaat door diepte ontwatering te ontwijken, als resultaat heeft dat het natuur doel niet meer realiseerbaar is. Dat is zeker niet wat de politici die steun hebben willen geven aan de realisatie van het natuur doel, voor ogen hadden. Nu we weten dat het om 25-30 miljard € gaat, terwijl we ook weten dat er een plan voorligt waaruit blijkt dat het natuur doel niet gerealiseerd zal worden. Daarmee voldoet het plan niet aan de eisen die de hoogste NL en EU rechters stellen. Alleen een plan, dat onderbouwd wordt met een bewijs waaruit blijkt dat het natuur doel gerealiseerd zal worden is goed genoeg voor de natuur en ook voor de drinkwatersector, en gelijktijdig ook bijzonder effectief, want zonder zo'n plan kan het natuur doel niet gerealiseerd worden. Het waren dit soort problemen, die ook een gevaar vormden voor de verdere vooruitgang van de kennis betreffende het ontwerp en de realisatie van moderne chips, die nog volledig in de handen is van westerse ontwerpers, maar Philips heeft wel NXP verkocht aan de Chinezen. In China en India worden nu voornamelijk chips geproduceerd, met een technologie die nu alweer als verouderd wordt gezien. De assemblage van mobiele telefoons vindt voornamelijk plaats in China. Het waren Conway en Mead die hebben gezorgd voor een substantieel betere samenwerking tussen de vakgebieden, waardoor een grote stap voorwaarts gemaakt kon worden. Zo'n grote stap voorwaarts kan ook gemaakt worden bij het realiseren van het natuur doel. Zo'n stap is onmogelijk als verdienmodellen op de voorgrond staan, terwijl het niet al te moeilijk is om aan te tonen dat de doelen onbereikbaar zijn, als gevolg van verdienmodellen van de project partners. Bovendien is het ongezond als de politiek gegijzeld wordt door de project partners, zeker als blijkt de gijzelnemers niet in staat zijn om het natuur doel te realiseren, maar wel allerlei NL en EU wetten invoeren die erop gericht zijn om hun juridische positie sterk te maken.

De drinkwatersector had grote problemen met het feit dat de hydrologen niet tot een eensluidend advies waren gekomen, om hun verdienmodel te ondersteunen. Daardoor kregen de ecologen van de WUR onder leiding van ¹Raoul Bino, de gelegenheid om het onderzoek over te nemen. Daarbij wordt door de onderzoekers veel meer nadruk gelegd op de depositie van stikstof, terwijl Bino alles op alles zet om alle neuzen één kant op te krijgen, en hij nodigt ook collega's van andere universiteiten uit, en speelt op zeker door de expertise van andere wetenschappers dan de bevriende, op voorhand uit te sluiten. Uit alles, zoals de vele radio en tv uitzendingen, blijkt dat hij kan beschikken over heel veel geld, en ook van plan is om te vragen om ongekend veel geld. De politiek wordt gegijzeld, en er worden wetten gemaakt, waar Brussel en de rechters steeds achter moeten blijven staan. Natuurlijk hoort dat ook zo, maar dan moet het wel zo zijn dat de onderzoekers kunnen bewijzen dat zij het natuur doel zullen realiseren. Maar het probleem is dat er niemand is die opstaat en oordeelt over de haalbaarheid van het natuur doel als deze groep haar onderzoek gaat uitrollen.  Maar het zijn de onderzoekers zelf die meteen al twijfelen: Ik heb geleerd dat het niet alleen om stikstof draait bij het natuurherstel, maar dat een hogere waterstand in sommige natuurgebieden nog belangrijker kan zijn om de natuurdoelen te halen. Het is belangrijk bij wetenschappelijk onderzoek dat je een Bewijs kunt leveren zonder dit soort twijfel. Dat doen we door alle criteria in het bewijs op te nemen, om op basis van een bestaand monitoring programma bij te sturen. Hoe het monitoring programma eruit moet zien kun je afleiden uit het constructieve Bewijs dat ik gebruik. Maar al sinds 1977-1985 is er nooit een constructief Bewijs opgesteld, waardoor de drinkwatersector in de praktijk volledige zeggenschap had over wat er moet gebeuren, zonder dat ze wist wat er aan de hand is. Af en toe kun je niet zonder feedback, en in dit opzicht was de informatie die prof. M.P.F.  Bierkens heeft verstrekt van zeer grote waarde, mede omdat hij als insider precies wist wat er speelt in de sector. Daardoor had ik een bevestiging waaruit, geheel in lijn met de bevindingen uit 1980, van K. van Zomeren en W. Reppel blijkt dat de problemen met diepte ontwatering, in de loop der tijd erger geworden zijn.

de natuurliefhebbers en de kenners  blijkt dat een veel te grote diepte ontwatering het grootste probleem is voor de drinkwatersector en de natuur. Door op grote schaal xxxx Vrij vertaald staat hier: Die twijfel blijkt terecht en het is een existentiële vraag die elke wiskundige zal stellen als hij een dergelijk probleem op moet oplossen. De onderzoekers willen beginnen met de Kritische Depositie Waarden aanpak, maar die aanpak blinkt uit doordat zij het existentiële probleem van het bestaan van het beoogde natuurgebied, niet kan oplossen. Omdat er uitsluitend 'in de lucht' gekeken wordt, wordt het probleem van de hoogte van de grondwaterspiegel bovendien verhult.

Al eerder heb ik aangegeven dat het probleem opgelost is als de drinkwatersector winvelden gaat gebruiken die gebruik maken van de eliminatie van de transportverlaging. Maar er blijkt ook dat het probleem niet opgelost kan worden met het onderzoek dat de nieuwe groep WUR onderzoekers willen uitvoeren dat, te oordelen naar de uitlatingen van de onderzoekers, diep zal ingrijpen op de landbouw, terwijl dat niets oplost, niet voor de natuur, niet voor de drinkwatersector en ook niet voor de landbouw, erger nog het natuur doel kan niet gerealiseerd worden met de voorstellen van de nieuwe WUR onderzoekers, bovendien worden de oorzaken niet weggenomen, als de drinkwatersector, dus de provincies zelf, de eliminatie van de transportverlaging niet implementeren.

1. R. Bino, Op zoek naar nieuwe verdienmodellen, Resource: nr. 9 – 8 december 2016
   .... Het Wageningse contractonderzoek is in crisis. Ouwe trouwe opdrachtgevers zijn weggevallen, nieuwe verdienmodellen zijn nodig. Een werkgroep onder leiding van Raoul Bino denkt hier nu over na. De eerste succesvolle voorbeelden zijn er.
   .... Wat bij die marktverkenning helpt, zegt Bino, is dat de businessunit managers niet ieder voor zich bij bedrijven op de koffie gaan, maar samen optrekken. We moeten strategischer zijn, ons afvragen: welke businessunit kan het beste naar deze klant? We moeten relaties niet voor onszelf houden, maar elkaar helpen.
   .... En wat moeten we laten? ‘We moeten niet onder het tarief werken en geen dingen doen waar we niet goed in zijn. Je bent expert. En als je dat niet bent, haal je er een expert uit een andere kenniseenheid bij. Je moet anders gaan kijken, vanuit de markt.
2. K. van Zomeren en W. Reppel, De grote droogte in waterland, A.W. Bruna, ISBN 90 229 5269 X D/1980/0939/91