Natuurlijke nitrificatie

Als gevolg van het enorm grote contactoppervlak tussen de waterfilm en de lucht, als beschreven in de bodem die ademt, kunnen bacteriën die zich in deze waterfilm bevinden stikstof N₂ uit de lucht omzetten naar mest.

Eerst zet de cyaanbacterie het stikstof en waterstof gas uit de (bodem)lucht om in ammoniak NH₃, deze overgang van de gas fase naar de vloeistoffase, noemen we de:

Stikstoffixatie

N₂ + 3 H₂ →  2 NH₃

Vervolgens zet de nitrobacter de ammoniak om in mest: NO_x^- dit noemen we de:

Nitrificatie

2 NH₃ + 3O₂→ 2 NO₂^- + 2 H⁺ + 2 H₂O

2 NO₂^- + O₂ → 2 NO₃^-

De twee chemische reacties produceren de mest NO_x^-, die in de vormen NO₂^- en NO₃^- stabiel in water voor kan komen.

Bemesting in natuurgebieden

De natuurgebieden zijn voor hun mest volledig aangewezen op de vorming van mest door natuurlijke nitrificatie. Daar komt geen meststoffenwet aan te pas. Maar om zinvolle wetgeving te maken moeten we wel weten hoeveel mest er via natuurlijke nitrificatie wordt aangemaakt. Met de onderstaande standplaatsvergelijking wordt dat inzichtelijk. Binnen een bos of een heide gebied produceren bodembacteriën door natuurlijke nitrificatie evenveel meststoffen als er mogen worden ingebracht in een weiland. Dit zijn interessante zaken die mijns inziens, eigenlijk al in het conceptuele model van de bodem thuishoren.

Via het thema diepte ontwatering wordt het nu duidelijk dat er in natuurgebieden net zoveel mest kan uitspoelen als in een weiland.

De melkveestapel / stikstofdepositie tot ½ reduceren

De de mest NO_x^-, die de bodembacteriën maken, werd helemaal buiten de stikstof boekhouding gehouden, en is in het AERIUS systeem helemaal weggelaten. Daardoor is een nieuwe theorie ontstaan die nog uitsluitend gebaseerd is op de depositie van 'stikstof' NH₃, NO₂^- en NO₃^- op natuurgebieden. Maar diezelfde mest spoelt in de bodem van de natuurgebieden wél uit alsof de grondwaterspiegel zich beweegt beneden het interval van volledige assimilatie.

De agrariërs zijn woedend

vanwege de vele blunders

Bij de reductie van de melkveestapel / stikstofdepositie tot ½ gaat het om een existentieel probleem van de betrokken agrariërs tegenover de realisatie van het natuurdoel, nodig voor een hoogwaardig herstel van natuurgebieden. Géén van de problemen wordt onderzocht. Dit is ongekend, zeker als we bedenken dat deze onderzoekers wel een belangrijke stem hebben gehad bij het tot stand komen van wetten die bomvol zitten met fouten. Zo wordt de stikstof concentratie, die naar de bodem uitspoelt door diepte ontwatering, toegeschreven aan de agrariërs. Terwijl er gelijktijdig wordt gezegd: Zoals de minister heeft laten weten bij de publicatie van het  ontwerp 7^e AP  zijn er geen makkelijke oplossingen meer.

uitspoeling van De VVD minister van natuur en stikstof en de D66 politici willen heel graag de melkveestapel / stikstofdepositie tot ½

maar liefst 50% van alle koeien afslachten, en ze denken daartoe verplicht te zijn vanwege de gijzelingen en te veel stikstof in de natuur. Als politici toestaan dat ambtenaren en of wetenschappers de politiek gijzelen, moeten we kennelijk extra op onze hoede zijn. Onze minister voor stikstof en natuur wil: De natuur versterken en tegelijk investeren in toekomstbestendige landbouw. Ik sta voor deze opdracht. Maar zojuist heb ik, met extreem eenvoudige middelen, laten zien dat de kamikaze actie om de helft van de melkveestapel af te slachten, de natuur met zekerheid niet zal versterken. Als we landbouw grond, zoals grasland, vervangen door heide, de favoriete natuursoort van de natuurstichtingen die met grote voortvarendheid bossen hebben gekapt. Zal de plaats van de dierlijke koemest, dat weet intussen iedereen vanwege de corona epidemie, razendsnel het niveau van bemesting bereiken dat hoort bij bemesting door bodembacteriën. Een verminderde mestgift zal daardoor aangevuld worden tot het niveau van de mestgift die op grasland verantwoord is. Als er dan gelijktijdig een andere oorzaak is, zoals een te grote diepte ontwatering, dan zal het natuurdoel nooit realiseerbaar zijn vanwege die andere oorzaak, want in natuurgebieden zal dezelfde hoeveelheid mest uitspoelen.

Als deze onderzoekers niet zullen rusten voordat alle koeien zijn afgeslacht, moet de vraag gesteld worden of het dan nog enig nut heeft om ze een tweede kans te geven, omdat ze bij voortduring, zonder enige vorm van bewijs stellen: Eenvoudige oplossingen lijken er niet te zijn, pijnlijke des te meer.

Het aforisme van de bekende D66 coryfee, prof. Alexander Rinnooy Kan, stelt:

Wie denkt dat Kennis duur is, Weet niet wat domheid kost.

Omdat het niet helpt om het natuurdoel te realiseren door koeien af te slachten blijkt dat de onderzoekers de logica niet beheersen.

Dit is zeer ernstig, omdat de onderzoekers de minister in grote verlegenheid brengen. Immers de minister heeft op haar beurt weer de plicht om de 2^e Kamer der Staten-generaal goed voor te lichten.

Uit het Bewijs blijkt dat er bij de uitspoeling van meststoffen twee geheel verschillende causale oorzaken zijn, overbemesting en diepte ontwatering, maar omdat het RIVM zich niet verdiept in de probleemstelling maar gewoon een onderaannemer is, van de drinkwatersector, wordt de diepte ontwatering niet gemonitord, met als effect dat onschuldigen, schuldig, worden door de wet en regelgeving. Als de drinkwatersector de eisen die de diepte ontwatering negeert, terwijl zij deze eisen moet voldoen, is het constructieve Bewijs niet langer bruikbaar. Daardoor komt de drinkwatersector in een toestand van bedrijfsblindheid, waardoor het bedrijfszekerheidsdoel en het natuurdoel niet realiseerbaar zijn.

die wordt veroorzaakt door de drinkwatersector, wordt behandeld alsof het om een extra bijdrage aan de overbemesting gaat.

Kritische Depositie Waarden

Wat voor zin heeft het om Kritische Depositie Waarden voor natuurgebieden te bepalen, als we niet precies weten hoeveel stikstof er in de bodem zit en wat de causale oorzaak van de aanwezigheid van die stikstof is?

Om te kunnen oordelen over de eutrofiëring (vermesting) onder invloed van de depositie van stikstof in een natuurgebied moeten we om te beginnen weten wat de entree is van de betreffende gewassen. Want de stoffen die een gewas binnenkomen moeten vele barrières passeren, voordat zij bij kunnen dragen aan de groei ervan. Daarbij heeft de binnenkomende stof een sleutel in de vorm van een elektrisch ladingspatroon op het molecuul, die op het slot, ook een elektrisch ladingspatroon, van de barrière moet passen. Bij de passage door een celwand buigt de celwand zich vaak om de passerende stof. Dit wordt de invaginatie genoemd, vergelijk het met hetgeen er gebeurd op het moment dat je, een blaaspijpje, in een zeepbel steekt. Dit is ook het mechanisme als een corona virus de wand van een gastcel passeert. Eerst dringt een tentakel binnen, en na enige tijd gaan ze allemaal, terwijl de celwand van de gastcel zich om het virus buigt. Op die manier komt het virus in een heel specifiek weefsel binnen. De natuuronderzoekers gaven aan dat dit belangrijk was voor pijpenstrootjes, brandnetels en bramen die het natuurlijke evenwicht verstoren in natuurgebieden. Bij het bepalen van Kritische Depositie Waarden, speelt de mest aanwezig in de bodem, aangemaakt door bodembacteriën gedurende het proces van natuurlijke nitrificatie een grote rol. Het kaartje waar veel ophef over kwam dat onze minister heeft getoond met gewenste verlagingen van de depositie van stikstof, was vanuit wetenschappelijk oogpunt, nietszeggend. Omdat bij de veronderstelde interactie tussen de mest die via depositie op het natuurgebied valt, al aanwezige mest in de bodem, die in natuurgebieden wordt gemaakt door bodembacteriën en overeenkomt met de mestgift in een weiland de natuurlijke nitrificatie gewoon weggelaten wordt. Als je voor de natuurlijke nitrificatie een percentage van 80% op zou nemen, ziet het resultaat er uit als in de aangepaste RIVM grafiek. In dat geval is de relatieve bijdrage van de stikstof depositie van de landbouw tot 1/10 gereduceerd. Dit laat zien dat het gebruik van Kritische Depositie Waarden veel meer problemen veroorzaakt, dan dat het oplost. Het is geheel terecht dat de agrariërs grote bezwaren hebben met dit soort wetenschap, waar uiteindelijk de gijzeling van de maatschappelijk sectoren op is gebaseerd. Om die reden is het belangrijk dat de bijvoorbeeld de meststoffenwet en het vaststellingsbesluit programma aanpak stikstof, zo snel mogelijk aangepast worden. In mijn berekeningen, die alle op formules zijn gebaseerd, neem ik in natuur en landbouwgebieden de depositie van stikstof op in de stikstofbalans. We kunnen de bijdrage van de stikstofdepositie opvangen door de grondwaterspiegel iets te verhogen en gebruik te maken van het feit dat de natuurlijke nitrificatie een opbrengst heeft die proportioneel is met het beluchte oppervlak, ik noem dit het gebruik maken van de  verminderde natuurlijke nitrificatie, het is echter onmogelijk om zomaar met behulp van Kritische Depositie Waarden een wiskundig correct bewijs op te stellen, je moet echt weten hoe het zit met de invloed van stikstof in het grondwater en ook met de entree van het gewas. Daarom gebruik ik bij de synthese procedure voortdurend de invariante eigenschap, in combinatie met het beproefde Minas bemestingsschema, dat veilig stelt dat de overbemesting nominaal heel klein of zelfs iets negatief is, terwijl de specificatie van het winveld een minimale diepte ontwatering voorschrijft.

Meststoffen balans

De meststoffenbalans als geschetst door de WUR en wordt overgenomen door het PBL, beoogt de jaar cyclus van stikstof in de agrarische sector te beschrijven die ofwel aan het begin van het teeltseizoen gegeven wordt, zoals bij mais, of over het teeltseizoen verdeeld gegeven wordt zoals bij grasland, of tijdens het groeiseizoen ontstaat door natuurlijke nitrificatie. De mest die niet onmiddellijk door assimilatie wordt opgenomen, verblijft tijdens het teeltseizoen, in de bodem totdat ze door assimilatie wordt opgenomen. Het is altijd mogelijk om afspraken te maken om tijdens het teeltseizoen de mestconcentratie elke maand of elke 2 weken te meten om zo een verschil te kunnen maken tussen mestuitspoeling door diepte ontwatering of door overbemesting.

Diagnostisch meten

Eenvoudige oplossingen lijken er niet te zijn, pijnlijke des te meer.

De WUR heeft de drinkwatersector over een zeer lange tijd bijgestaan met als doel om de droogteschade te bepalen, die de drinkwatersector verschuldigd is conform art. 7.18 waterwet. Bij de instelling van het Landelijk Meetnet Grondwaterkwaliteit, heeft de toenmalige adviesgroep aangegeven dat het nodig was om de processen beter te begrijpen waardoor meststoffen uitspoelen. Het toenmalige RID/RIVM heeft met die aanbeveling niets gedaan en de WUR ook niet. Maar als de gemiddelde mestgift 604 eenheden is, terwijl daarvan 40 eenheden naar de lucht verloren gaan en terwijl er 204 naar de bodem verloren gaan, dan moet de conclusie zijn dat die waarde van 204 veel te groot is. In het bewijs hebben we gezien dat er daarvoor twee mogelijke oorzaken zijn, overbemesting en diepte ontwatering. Door het grondwaterstandsverloop h(x,y)(t) te meten en

af moeten dragen om de schade die de agrariër heeft, als gevolg van drinkwaterwinning te compenseren.

 . In combinatie met een klein weerstation ter plaatse en regenmeters gebaseerd op signaal verzwakking in de 2.5 GHz band of de 5 GHz band, die normaal gebruikt worden door WiFi modems, kan nauwkeurig het effect van een gereduceerde groei, die ontstaat door een te grote diepte ontwatering bepaald worden. Bij het bepalen van een kleinste kwadraten benadering van het gedrag zal er een lijn ontstaan die in eerste instantie lineair afnemend is en later wat afvlakt. Als er sprake is van verminderde groei door diepte ontwatering, zal globale helling overeenkomstig kleiner zijn. Als de grote klein is, is er sprake van diepte ontwatering en als deze correct is, terwijl